ก่อนหน้านี้เคยได้เสนอบทความ “ชมอย่างไรให้ได้ผลดี” ไปแล้ว จริง ๆ แล้วในชีวิตเรา ไม่ว่าจะเป็นการทำงาน การเรียน ก็ไม่ได้มีแต่ด้านดีให้ชมเชยเสมอไป ทุกคนมีข้อผิดพลาดกันได้ ดังนั้นก็คงหนีไม่พ้นการถูกวิจารณ์เช่นเดียวกัน แต่คงไม่มีใครอยากรับพลังลบ เพราะนอกจากจะทำให้เสียความรู้สึกแล้ว ในบางครั้ง บางคนอาจจะถอดใจ ไม่อยากทำสิ่งนั้นอีกต่อไป โดยเฉพาะกับเด็ก ๆ แล้ว เช่น เวลาที่เด็ก ๆ ระบายสี แล้วเราบอกว่า “ทำไมไม่ระบายสีดี ๆ ออกนอกเส้นหมดแล้ว ไม่สวยเลย” หลาย ๆ บ้านคงจะรู้สึกว่าเป็นคำพูดธรรมดาทั่วไป เราก็พูดกับเขาอยู่เป็นปกติ แต่กับเด็กบางคนนั้น คำพูดนี้อาจจะไปลดทอนกำลังใจในการระบายสีครั้งต่อ ๆ ไปของเขาก็ได้ และสุดท้าย นั่นอาจจะเป็นหนึ่งสาเหตุที่ทำให้เขา ไม่อยากทำกิจกรรมนั้นอีกแล้วก็ได้ เพราะเขาได้เสียกำลังใจและความมั่นใจไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ความจริงนั้น ไม่ใช่ว่าเราจะไม่สามารถวิจารณ์อะไรได้เลย เพราะอะไรที่ยังไม่ดีพอ หรือเราอยากจะให้คน ๆ หนึ่งพัฒนาเพื่อสิ่งที่ดีกว่านั้น เราสามารถบอก หรืออธิบายได้ แต่อาจจะต้องเลือกใช้คำพูดที่เหมาะสม และให้กำลังใจ โดยวิธีการหนึ่งที่มักจะแนะนำเสมอ คือ “ชื่นชมในจุดที่เขาทำได้ดีก่อน แล้วชี้จุดที่ต้องแก้ไข” เพราะการชื่นชมในจุดที่เขาทำได้ดี […]

Read More

…มาสังเกตและเรียนรู้ทุกข์ของคน 5 ลักษณะกันค่ะ… ทราบไหมคะว่า ระดับความสุขโดยกำเนิดของเราไม่เท่ากัน มันถูกกำหนดโดยยีนส์ค่ะ วันนี้นกจึงขอชวนมาสังเกตความทุกข์ส่วนใหญ่ที่มักปรากฏขึ้นในหลาย ๆ ท่าน สิ่งนี้จะช่วยให้เราเข้าใจธรรมชาติของตัวตนได้มากยิ่งขึ้นค่ะ ที่ผ่านมานกได้รับโอกาสที่พิเศษจาก Professor Lian มากมายในช่วงที่ท่านมาทำงานวิจัยเรื่องภาวะเด็กพิเศษ อาจารย์ท่านเป็นต้นน้ำในการวิเคราะห์ศาสตร์ลายผิวของ P-PAC และปัจจุบันท่านก็ยังทำงานวิจัยต่อเนื่อง ท่านเป็นห่านป่าคือรู้ลึกและเป็นมืออาชีพค่ะ และปัจจุบันอาจารย์ก็ได้มอบโอกาสเฉพาะนี้ให้นกให้ผลลูกค้าที่มีความเฉพาะมากมายเช่นเคสที่มีภาวะด้านต่าง ๆ ทำให้ได้ศึกษาคุณลักษณะของลายผิวเป็นจำนวนมาก มีโอกาสได้รับรู้และเรียนรู้เรื่องราวทุกข์อย่างมากมายและอยากแบ่งปันว่ามันทำให้ตนเองได้ทบทวนเห็นคุณค่าของชีวิตและสิ่งที่ปรากฎขึ้นได้อย่างลึกซึ้งหลากหลายมุมมอง วันนี้เป็นการชวนมองในสิ่งที่มักปรากฏบ่อย ๆ ที่เกิดขึ้นจากลูกค้าโดยส่วนใหญ่ก่อนค่ะ นกเองเฝ้าสังเกตในทุกวัน ทุกเคสที่ได้เจอมาและได้มุมมองที่น่าสนใจจากศาสตร์ลายผิวที่ได้ทำงานมากว่า 14 ปี หลายหมื่นลายผิวที่เจอ พันวิชาชีพ ร้อยความสำเร็จที่มีชื่อเสียงเงินทองล้วนมีแต่ทุกข์ที่เห็น พบว่าความทุกข์ของผู้คนเกี่ยวข้องกับตัวตนของเขามากมาย ศาสตร์ลายผิวก็สามารถสะท้อนภายในเนื้อแท้ของชีวิตได้มากมายและคงไม่เคยมีใครเขียนเรื่องนี้มาก่อนแน่ ๆ ในช่วงเวลาที่วิเคราะห์และให้ผลกันน้ำตาร่วงกันตลอดค่ะ เลยอยากจะแบ่งปันเพื่อเรียนรู้ร่วมกันในมุมมองของการเข้าใจทุกข์ เรามาเรียนรู้ทุกข์ในคน 5 ลักษณะกันนะคะ ทุกข์ของคนชอบความชัดเจน หรือ P-PACให้ความหมายว่าเป็น #นกเหยี่ยว – มักจะไม่ค่อยพอใจในความกำกวมและอาการที่ดูกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่ชอบการไม่ให้เกียรติ การถูกบีบบังคับหรือตีกรอบ ทุกข์ได้กับความต้องการที่มุ่งมั่นในช่วงที่ยังไม่สำเร็จ ยืนหยัดกับความเชื่อของตน อยากพิสูจน์ในสิ่งที่คนสบประมาท พฤติกรรมที่ตนเองแรงชัดจัดเต็มอาจทำให้ผู้อื่นมองดูดื้อดึง […]

Read More

เคยสงสัยกันไหมคะว่า ? สมองทั้ง 2 ซีก ทำงานต่างกันอย่างไร สมองซีกไหนมีความสำคัญมากกว่ากันนะ คนเรามีสมองกันอยู่สองซีก คือ #ซีกซ้าย กับ #ซีกขวา โดยความเชื่อและความเข้าใจของคนทั่ว ๆ ไปมักจะเข้าใจว่าสมองซ้ายต้องเรียนสายวิทย์ สมองขวาต้องเรียนสายศิลป์ และมักจะนำมาใช้เป็นแนวทางวางแผนการเรียน แต่หากย้อนกลับมาทำความเข้าใจเรื่องสมองให้มากขึ้นก็จะพบว่าความถนัดของสมองซีกซ้ายและซีกขวามีอิทธิพลในกระบวนการเรียนรู้ ความเข้าใจ การเปิดรับการเรียนรู้ของคนคนนั้น วิธีการหรือรูปแบบทางความคิดที่แตกต่าง อาจจะทำให้ครูผู้สอน คุณพ่อคุณแม่ เพื่อนร่วมงาน คู่รัก รวมถึงตัวเราเองได้มีแนวทางในการบริหารการสื่อสาร การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ของตัวเองได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น รวมถึงช่วยทำให้มีความสุขกับการเรียนรู้ และการวางแผนการเรียนที่เหมาะสมกับสไตล์ของแต่ละคน เราลองมาทำความเข้าใจลักษณะของคนสมองซ้ายสมองขวากันก่อนนะคะ คนที่มีการทำงานของสมองที่โดดทางด้านซ้ายและด้านขวามีลักษณะแตกต่างกันอย่างไร ลักษณะของคนสมองขวา เป็นคนเปิดรับต่อการเรียนรู้ มีอารมณ์สุนทรีย์ การเข้าใจการเปลี่ยนแปลง สังคม อารมณ์ การปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อม และมักจะมีการใช้ความคิดเป็นภาพ ชอบบริหารข้อมูลที่เป็นรูปภาพ ใช้การคิดเป็นภาพเพื่อจดจำสิ่งของ การจดโน้ต หรือการวาดภาพช่วยความจำ มองภาพรวมก่อนลงรายละเอียด มีอิสระทางความคิด ไม่ยึดติดกรอบหรือแบบแผน ทำตามสัญชาตญาณ หรือความหยั่งรู้ที่นำโดยอารมณ์ นำไปประมวลผลข้อมูลพร้อม ๆ กันสิ่งที่เป็นข้อควรระวังคือ ไม่ยึดติดแบบแผน ไม่ชอบอยู่ในกรอบและการจัดการอย่างเป็นระเบียบ กฎเกณฑ์ที่เคร่งครัด มีอิสระทางความคิด […]

Read More

การทำทุกอย่างอย่างตั้งใจ เพื่อให้ผลลัพธ์ของสิ่งที่เราทำนั้นออกมาดี เป็นเรื่องที่ดี และน่าชื่นชมมากนะคะ เพราะมันเป็นการสะท้อนถึงความรับผิดชอบ และการมีมาตรฐานในการทำสิ่งต่าง ๆ แต่ถ้าเรามีสิ่งนี้มากเกินไป ก็อาจจะทำให้กลายเป็นเรื่องที่กดดันทั้งตัวเอง และคนอื่นได้เช่นกันค่ะ หลาย ๆ คนอาจจะเรียกพฤติกรรมแบบนี้ว่า #perfectionist เพราะคนที่มีลักษณะนิสัยแบบนี้ อาจจะมีแนวโน้มที่จะทำทุกอย่างอย่างตั้งใจมาก ๆ ละเอียด รวมไปถึงการระวังในการใช้ข้อมูล เพื่อใช้ในการอ้างอิง เพราะต้องการให้สิ่งที่ทำอยู่นั้น ออกมาอย่างถูกต้อง สมบูรณ์ และดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นในสายตาของตัวเองและผู้อื่น เพราะฉะนั้นเราจึงมั่นใจได้ว่าสิ่งที่เรามอบหมายให้เขาทำจะมีผลลัพธ์ที่ค่อนข้างดี แต่ในทางกลับกัน นิสัยแบบนี้ก็อาจจะกลายมาเป็นข้อเสียได้เช่นเดียวกัน เพราะต้องการให้สิ่งที่ทำนั้นถูกต้องแม่นยำ และออกมาสมบูรณ์ที่สุด จึงทำให้เกิดความล่าช้าในการทำสิ่งนั้น หรืออาจจะทำให้มีลักษณะของความไม่มั่นใจเกิดขึ้น เพราะตัวเองยังรู้สึกถึงความไม่สมบูรณ์เท่าที่ควร ยังไม่ถึงมาตรฐานที่ตัวเองตั้งเอาไว้ หรือทำให้รู้สึกว่า “ยังดีไม่พอ” ทั้ง ๆ ที่ไม่แน่ว่าคนรอบข้างอาจจะรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำมันดีมากแล้วก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น บางคนอาจจะละทิ้งสิ่งที่ริเริ่มไว้ เพียงเพราะเขาประเมินด้วยตัวเองแล้วว่า อาจจะทำได้ไม่ดีเท่าที่คิด ทำให้เกิดการเสียโอกาสได้ ้ ดังนั้นแค่ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่ (แต่ก็ตัองไปตึงเกินไปนะคะ) ไม่ว่าผลจะออกมาแบบไหน อย่างน้อยเราก็ได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว มองในมุมดี ๆ ว่า การได้รับคำติชมจากคนอื่นบ้าง อาจทำให้เราเห็นมุมมองใหม่ ๆ […]

Read More

เมื่อเด็กๆกระโดดได้เป็นครั้งแรก พวกเขาคงรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเลยนะคะ ไหนจะต้องอาศัยความกล้าและความมั่นใจที่จะก้าวข้ามความกลัวบางอย่างออกไป เพราะเป็นครั้งแรกที่เท้า 2 ข้างของพวกเขาจะไม่ติดพื้น ครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนลอยอยู่บนอากาศระยะหนึ่งและเท้าทั้ง 2 ข้างกลับมาที่พื้นอีกครั้ง และเมื่อพวกเขากระโดดได้ต่อเนื่องแล้ว ความสนุกก็กำลังมาค่ะ เพราะการกระโดดเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมสำหรับเด็กในการเรียนรู้เกี่ยวกับการควบคุมร่างกาย ช่วยให้พวกเขาปรับปรุงท่าทางและความยืดหยุ่น และสำหรับเด็กที่ไม่ชอบเล่นกีฬา การออกกำลังกายโดยไม่รู้ตัวก็ได้ผลดีมากเช่นกันค่ะ การกระโดดจะเกิดขึ้นเมื่อเด็กในวัยหัดเดินสามารถเดิน ขึ้นและลงบันได วิ่งเหยาะๆ และเดินด้วยนิ้วเท้าได้ แม้ว่าการกระโดดจะไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กวัยหัดเดิน แต่เด็กอายุระหว่าง 2 ถึง 8 ปีควรเริ่มกระโดดและพวกเขาจะได้รับประโยชน์มากมายจากการกระโดดนี้ เมื่ออายุ 24 เดือน เด็ก 50% สามารถกระโดดด้วยเท้าทั้งสองข้างได้ และเมื่ออายุ 27 เดือน สิ่งนี้จะเพิ่มขึ้นเป็น 75% การกระโดดช่วยพัฒนาความแข็งแรงของขาและการทรงตัว เพราะต้องใช้การประสานกันของการเคลื่อนไหวส่วนบนและส่วนล่าง และสายตาที่ต้องใช้ประเมินระยะในการกระโดดไปข้างหน้า การกระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง หรือเมื่อโตขึ้นการเล่นกีฬา เช่น บาสเกตบอล วอลเลย์บอล ฯลฯ ก็ต้องใช้ทักษะการกระโดดเช่นเดียวกัน และเมื่อเด็ก ๆ รู้สึกสนุกกับการกระโดด พวกเขาก็ชอบที่จะกระโดดไปรอบ ๆ และหากิจกรรมที่ได้ทั้งกระโดดด้วย เล่นไปด้วย เรามาดูกันค่ะว่าการกระโดดมีประโยชน์อย่างไรบ้างสำหรับพวกเขาค่ะ กล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวแข็งแรงขึ้นกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัว […]

Read More

คุณเคยเจอคนที่ “ไม่ว่าใครจะพูดอะไร ก็ขอฉันเห็นต่างหน่อยได้ไหม” หรือเปล่าคะ? รู้สึกสื่อสารด้วยยากเหลือเกิน ใครเสนออะไร บางครั้งก็ชอบที่จะแตกต่าง คิดอะไรแปลกๆและบางครั้งก็รู้สึกว่าเขาตั้งใจจะกวนเราอยู่หรือเปล่านะ? คุณแม่หลายบ้านก็เคยเล่าให้นักวิเคราะห์ฟังแบบนี้ค่ะ แต่จริง ๆ แล้วเขาเหล่านั้นอาจจะไม่ได้ตั้งใจที่จะขัดแย้ง หรือกวนเราก็ได้นะคะ เพราะที่ P-PAC มีการเรียนรู้ลักษณะหนึ่งที่เรียกว่า Reversal thinking style คนที่มีลักษณะการเรียนรู้แบบนี้ เขาจะมีลักษณะของการที่ชอบการคิดแตกต่างโดยธรรมชาติ เขามีมุมมองความคิดที่ไม่เหมือนใคร บางคนอาจจะมีเป้าหมายที่แตกต่าง เช่น เวลาที่คุณครูให้ระบายสีช้าง เด็ก ๆ ส่วนใหญ่อาจจะชอบระบายสีสันที่สดใส แต่เด็กบางคนอาจจะระบายสีดำ คุณครูก็อาจจะรู้สึกแปลก ๆ หรือในกรณีที่แย่ไปกว่านั้นอาจคิดว่าเขามีปัญหา หรือปมบางอย่างในใจหรือเปล่า หลายท่านอาจจะนึกสงสัยแล้วว่า การเรียนรู้แบบ Reversal thinking style สรุปว่าดีหรือไม่ดี? ในความจริงนั้น แค่เราเข้าใจคนที่มีการเรียนรู้ลักษณะแบบนี้ เราอาจจะพบมุมมองใหม่ ๆ พบว่าเขามีความสร้างสรรค์มาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของแนวคิด วิธีการทำงาน วิธีการแก้ปัญหา แต่คนใกล้ชิดต้องเปิดใจให้กว้าง ๆ เปิดโอกาสให้เขาได้ลองคิด ลองทำ เราจะพบว่าเขายังสามารถทำอะไรจากแนวคิดไม่เหมือนใครนี้ได้อีกมากมาย โดยเฉพาะกับเด็ก ๆ […]

Read More

การที่ใครสักคนหนึ่งจะมีความสุขและประสบความสำเร็จในการทำงานได้ตามความปรารถนานั้น ควรได้ทำงานหรือประกอบอาชีพที่สอดคล้องต้องกันกับบุคลิกภาพของตนเอง จริงหรือไม่? ลองพิจารณาจากบุคลิกภาพ 2 แบบ กันดูนะคะ หากบุคคลที่มี คือ บุคลิกภาพชอบสังคม ชอบทำงานกับคน (Human oriented) มักจะมีความสุขที่ได้ทำงานหรือประกอบอาชีพที่มีโอกาสพบปะผู้คน ได้ทำงานร่วมกันกับผู้อื่น ได้พบปะสังสรรค์ หรือทำอะไรให้ผู้อื่น เป็นลักษณะงานที่ทำด้วยความมีจิตใจรักบริการ เช่น งานประชาสัมพันธ์ งานฝึกอบรม งานเลขานุการ งานต้อนรับ หรืองานบริการอื่น ๆ…. ในทางตรงข้ามกับบุคคลที่มี บุคลิกภาพที่มุ่งเน้นงานเป็นหลัก (Task oriented) ก็จะมีความสุขที่ได้ทำงานตามลำพัง ไม่ต้องพบปะสังสรรค์กับผู้ใดมากนัก ไม่ต้องรับมือการความหลากหลายของผู้คน และการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ต่าง ๆ ที่ควบคุมไม่ได้ เช่น ทำงานในห้องปฏิบัติการ ทำงานกับเอกสาร ทำงานกับเครื่องคอมพิวเตอร์ เครื่องจักรหรือวัสดุต่าง ๆ ที่ พูดไม่ได้ ไม่ต้องสื่อสารโดยไม่จำเป็น เป็นต้น จากความแตกต่างของบุคลิกทั้ง 2 แบบ จะเห็นได้ว่าในแต่ละบุคลิกภาพของบุคคล มีอิทธิพลกับประสิทธิภาพของการทำงาน และความสุขในการทำงาน ได้ชัดเจน ถ้าคนเราต้องทำงานอะไรที่ขัดแย้งกับบุคลิกภาพของตัวเอง ก็จะมีแนวโน้มที่จะขาดความสุข แสดงความเบื่อหน่ายเฉื่อยชา […]

Read More

เป็นคำถามยอดฮิตที่หลาย ๆ คนสงสัย ว่าจริง ๆ แล้วการสแกนลายผิว เพื่อเข้าใจลักษณะพฤติกรรม รวมไปถึงการรู้เรื่องของศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตัวเรานั้นเหมาะกับใคร หรือใครควรจะมาเข้ารับบริการ? ช่วงที่ผ่านต้องบอกว่าโดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นคุณพ่อคุณแม่พาเด็ก ๆ เข้ามาสแกน เพราะต้องการรู้ และเข้าใจในตัวลูก แต่จริง ๆ แล้ว P-PAC เป็นเครื่องมือที่เหมาะกับทุกคนค่ะ ไม่ว่าจะวัยไหน หรือจะนำไปปรับใช้ในความสัมพันธ์รูปแบบไหน เพราะการที่เราสามารถเข้าใจคนข้าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นคนที่บ้าน ลูก ๆ เพื่อนร่วมงาน หัวหน้า หรือลูกน้อง ก็ย่อมเป็นสิ่งที่ดี เมื่อเราเข้าใจกันแล้ว ก็ย่อมจะทำให้การสื่อสารระหว่างกันเกิดประสิทธิภาพ และได้ผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจนะคะ ในเด็ก คุณพ่อคุณแม่สามารถเข้าใจวิธีการสื่อสาร หรือวิธีการเลี้ยงดูที่เหมาะกับเขาได้ เพราะหลายบ้านมีปัญหาว่า “ทำไมใช้วิธีการเดียวกันในการเลี้ยงลูกแต่ละคน แต่ผลที่ได้กลับแตกต่างกัน” ความจริงนั้นเป็นเพราะ แต่ละคนก็มีลักษณะบุคลิกที่ต่างกัน ต้องการการสื่อสารที่ต่างกันออกไป รวมไปถึง P-PAC จะช่วยให้เด็ก ๆ ไม่ต้องสุ่มเรียนไปเรื่อย ๆ โดยที่คุณพ่อคุณแม่หรือแม้แต่ตัวเด็กเองก็ยังไม่รู้ว่าลูกถนัดอะไร เหมือนเด็กยุคก่อน เราจึงสามารถช่วยให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขาถนัด ทำให้เด็กทำสิ่งนั้นออกมาได้ดี จึงทำให้เขาเกิดความมั่นใจ ความสัมพันธ์ ในที่นี้หมายถึง […]

Read More

ในความเป็นจริง ๆ แล้วสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมชาติที่มีโอกาสเกิดขึ้นได้กับเด็กทุกคน แต่หากเด็กที่มีอาการเหล่านี้มากเกินไป จนเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ การเข้าสังคม ดูขาดความสุข ไม่เชื่อมั่นในตนเอง เก็บตัว คุณพ่อคุณแม่อาจต้องกลับมาทบทวนเพื่อหาทางแก้ไขหรือถ้ายังไม่เกิด คุณพ่อคุณแม่ก็อาจจะต้องเตรียมป้องกันไว้ก่อนได้นะคะ คุณพ่อคุณแม่ทราบรึยังคะว่ามีจุดอ่อนอะไรที่ทำให้ลูกของเราไม่มีความสุขและไม่กล้าแสดงตัวตนออกมาให้เห็นในเวทีต่าง ๆ วันนี้พี่อ้อยมาชวนคุณพ่อคุณแม่สังเกตสัญญาณจากลูกน้อยกันค่ะ หากคุณพ่อคุณแม่เห็นสัญญาณเหล่านี้ ต้องรีบช่วยลูก ๆ ของเรากันนะคะ 1. ยึดติดกับความสำเร็จมากเด็กที่ต้องการคำชื่นชมตลอดเวลา ต้องการเป็นที่รู้จัก ต้องการชื่อเสียง และความสำเร็จเพื่อให้ได้รับการยอมรับและรู้สึกว่าตนเองมีคุณค่าในสายตาผู้อื่น ซึ่งเกิดจากการไม่เห็นคุณค่าภายในตนเอง จึงต้องเสริมความเชื่อมั่นโดยอาศัยความสำเร็จต่าง ๆ เป็นตัวการันตีคุณค่าของเรา2. รู้สึกโดดเดี่ยวเด็กที่รู้สึกว่าตนเองไม่เป็นที่ยอมรับ เข้ากับผู้อื่นไม่ได้ ทำให้เหงาและโดดเดี่ยว บางครั้งแสดงออกผ่านการเก็บตัวหรือความต้องการอยู่ใกล้ชิดกับเพื่อนตลอดเวลา เพราะไม่สามารถเป็นเพื่อนที่ดีให้กับตัวเองได้3. ไม่ยอมรับข้อบกพร่องของตนเองเด็กที่มักหลีกเลี่ยงและไม่ยอมรับข้อบกพร่องของตัวเอง พยายามปลอบใจตัวเองด้วยข้อดีต่าง ๆ นานาจนบางครั้งอาจนำไปสู่อาการหลงตัวเองเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีอยู่ตลอด4. กังวลกับภาพลักษณ์ของตัวเองมาก ๆเด็กที่แคร์สายตาผู้อื่น ห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองมาก วิตกกังวลว่าผู้อื่นจะมองเราอย่างไร บางคนอาจถึงขั้นประเมินว่าคนอื่นจะให้คะแนนเราเท่าไหร่ อย่างไร จริง ๆ แล้วการแคร์ผู้อื่นบ้างเป็นเรื่องที่ดี เพราะแสดงถึงความใส่ใจและเห็นอกเห็นใจผู้อื่น แต่ถ้ามากเกินไปก็อาจทำให้เรารู้สึกขาดความมั่นคง หรือขาดความภูมิใจในตนเองได้5. ไม่กล้าตัดสินใจเด็กที่รู้สึกกลัว กังวล คิดมาก ลังเล ไม่เชื่อมั่นในการตัดสินใจของตัวเอง รวมไปถึงกังวลกับผลที่จะตามมาจนไม่กล้าตัดสินใจลงมือทำอะไร6. กลัวการเข้าสังคมเด็กที่ไม่กล้าพูดคุยหรือแสดงความคิดเห็นเพราะกลัวถูกปฏิเสธ […]

Read More